Lipiec 1945 r.
Z inicjatywy prezesa Rady Narodowej Franciszka Krzemińskiego burmistrza Wincentego Szelocha i księdza dziekana Węglickiego odbyło się w remizie Ochotniczej Straży Pożarnej w Szydłowcu zebranie informacyjne w sprawie utworzenia gimnazjum w Szydłowcu. Na zebraniu wybrano Towarzystwo Przyjaciół Szkoły Średniej liczące 26 osób. Prezesem Towarzystwa wybrano Eugeniusza Majchszaka, a sekretarzem Tytusa Skrzyńskiego. Towarzystwo wezwało mieszkańców Szydłowca do dobrowolnego opodatkowania się na rzecz szkoły. Wkrótce zebrano fundusze i rozpoczęto remont budynku przy ulicy Zamkowej 6, przeznaczonego przez Zarząd Miejski na szkołę.

10 września 1945 r.
Odbyło się uroczyste otwarcie nowego roku szkolnego. Pierwszym dyrektorem szkoły był Józef Lisak, który dość krótko pełnił swe obowiązki. Po nim dyrektorem szkoły został mgr Stanisław Lipiński i piastował to stanowisko do końca grudnia 1947 roku. Początki nauki w szkole były trudne. Wielu uczniów zrezygnowało z nauki już w pierwszym roku szkolnym. Zbyt małe pomieszczenia na sale lekcyjne powodowały dużą ilość oddziałów i wielkie koszty kształcenia. Władze szkolne czyniły więc usilne starania o poprawę warunków lokalowych szkoły. Dzięki tym staraniom, Zarząd Miejski oddał od dnia 1 września 1948 roku pierwsze i drugie piętro zabytkowego ratusza na szkołę, co chwilowo poprawiło jej warunki lokalowe.

1947 r.
Większość uczniów uczęszczających do szkoły pochodziła spoza Szydłowca. Zachodziła więc konieczność otwarcia internatu. Jednak dopiero w roku 1947 otwarto wspólny internat żeński i męski przy ulicy Kilińskiego 10. W budynku internatu mieściły się również pracownie szkolne: biologiczno-chemiczna oraz fizyczna, które zlikwidowano dopiero w 1960 roku przenosząc je do nowego budynku szkolnego przy ulicy Zamkowej 1. Internat męski z sypialnią na pierwszym piętrze oraz salą do nauki na parterze pozostał w tym budynku do roku 1965.

1948 r.
Istniejący internat nie mógł pomieścić wszystkich chętnych do nauki chłopców i dla tego w roku 1948 otwarto internat męski przy ulicy Garbarskiej, w budynku administracyjnym garbarni, później w zajmowanym przez biuro Garbarskiej Spółdzielni "Jedności". Otwarcie nowego roku szkolnego 1948-49 odbyło się już w ratuszu i tu szkoła miała siedzibę aż do 1960 roku.

1945-47 r.
W latach 1945-47 szkoły średnie ogólnokształcące, gimnazja i licea - przechodziły powolną ewolucję, której końcowym efektem było "wchłonięcie" klasy pierwszej i drugiej gimnazjum przez szkołę podstawową i stopniowe wiązanie klasy trzeciej i czwartej gimnazjum z liceum ogólnokształcącym. Zmiany programów w gimnazjach i liceach były minimalne. Szkoły pracowały według programów przed wojennych, z których usunięto elementy ideologiczne, obce oraz wprowadzono naukę o Polsce i świecie współczesnym i język rosyjski. Nauczanie przedmiotów uregulowano specjalnymi instrukcjami. Istotnym dla powojennego rozwoju szkolnictwa ogólnokształcącego był rok 1949, w którym wprowadzono czteroklasowe liceum ogólnokształcące wiążące szkołę podstawową, liceum w jedenastoletnią jednolitą szkołę ogólnokształcącą. Podobnym przemianom podlegało również miejskie gimnazjum prywatne w Szydłowcu. Utrzymanie szkoły ze środków społecznych było niezwykle trudne i przysparzało wiele problemów. Władze szkoły i miasto czyniły starania, aby utrzymanie gimnazjum przejęło na siebie państwo. Dzięki tym staraniom i reformie szkolnictwa średniego ogólnokształcącego na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 24 lutego 1949 roku, gimnazjum szydłowieckie zostało upaństwowione powstała w Szydłowcu Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca stopnia licealnego, a obowiązek jej utrzymania przejęło na siebie państwo. W tym samym roku upaństwowiony został również internat.

Maj 1950 r.
W maju 1950 roku odbył się po raz pierwszy egzamin dojrzałości, któremu przewodniczył Kazimierz Zybert, wizytator Kuratorium Okręgi Szkolnego w Kielcach. Egzamin dojrzałości złożyło 22 absolwentów.

Wrzesień 1959 r.
We wrześniu 1959 roku szkoła przechodziła pewnie kryzys organizacyjny związany z nagłym odejściem ze szkoły dotychczasowego dyrektora szkoły - Jacentego Pałysiewicza. Nowym dyrektorem szkoły, Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach mianowało mgr Stanisława Dadeja.

Lipiec 1951 r.
Nowy dyrektor główny wysiłek skierował na polepszenie bazy lokalowej szkoły. W lipcu 1951 roku władze miasta przekazują na potrzeby szkoły 4 sale w budynku przy Placu Generała Świerczewskiego 13 oraz cały budynek przy ulicy Kilińskiego 10, a także budynek administracyjny w browarze przy ulicy Sowińskiego.
Pomieszczenia w tych budynkach umożliwiły zorganizowanie pracowni biologiczno - chemicznej i fizycznej, gabinetu wychowania fizycznego, przysposobienia wojskowego, biblioteki i czytelni oraz poprawiły przejściowo warunki lokalowe internatu.

1954/55 r.
Po utworzeniu powiatu szydłowieckiego w roku szkolnym 1954/55 Prezydium Miejskiej Rady Narodowej oddało pod budowę szkoły plac przy zbiegu ulic Kościuszki i Zamkowej. Plac, na którym zlokalizowano szkołę, był przed wojną własnością Żydów. Znajdowała się tutaj ich świątynia, mieszkania i cmentarz, którego część pozostała do dnia dzisiejszego w pobliżu szkoły.

1958 r.
Po wojnie plac stał się własnością państwa. Był to plac nie zagospodarowany, o powierzchni 1,2 ha. Na wiosnę 1958 roku Radomskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego rozpoczęło budowę 15-izbowej szkoły. Oprócz sal lekcyjnych, szkoła otrzymała pełno wymiarową salę gimnastyczną, stołówkę, świetlicę i szatnię. Budowa trwała 2 lata i zakończona została 14 października 1960 roku.

1960 r.
29 października 1960 roku szkoła została przeniesiona do nowego budynku i już w tym budynku w listopadzie obchodziła 15-lecie swojego istnienia.

1963 r.
Od roku 1963 szkoła przeszła na system klasopracowni, co niewątpliwie przyczyniło się do lepszego i bardziej wszechstronnego wykorzystania pomocy naukowych, w które wyposażono poszczególne pracownie.

1965 r.
W roku 1965 po usunięciu z terenu szkoły magazynu drzewnego Gminnej Spółdzielni ”Samopomoc Chłopska” przystąpiono do budowy boisk sportowych. W pierwszym etapie prac wybudowano boisko do piłki ręcznej i 100 metrową bieżnię.

1967 r.
W roku 1967 przystąpiono do budowy boiska do piłki siatkowej, koszykowej i rzutni. Z powodu braku środków na asfaltowanie, zakończenie wszystkich prac nastąpiło dopiero w roku 1973. Wybudowano również wybieg, budynek gospodarczy, zagospodarowano teren wokół szkoły i wydzielono teren na działki szkolne. Usunięto niemal wszystkie materialne przeszkody hamujące dalszy rozwój szkoły. Kilka oddzielnych zdań należy również poświęcić wysiłkom dyrekcji i kadry pedagogicznej nad doskonaleniem pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły. Pierwsze lata szkoły były bardzo trudne. Małe sale lekcyjne nie stwarzały dogodnych warunków do unowocześniania procesu lekcyjnego. Brak było niemal zupełnie pomocy naukowych. Nie istniała w tym czasie biblioteka szkolna. Trzeba było wiele wysiłku całej kadry nauczycielskiej, aby systematycznie tworzyć odpowiednią bazę dydaktyczną szkoły. W latach 1945-1960 główne trudności w organizacji pracowni i klaso pracowni polegały na braku odpowiednich pomieszczeń. Mimo tego zdołano zorganizować pracownię biologiczną, chemiczną, fizyczną, przysposobienia obronnego.

1975 r.
W roku 1975 szkoła liczyła już czternaście pracowni przedmiotowych. Jest również dobrze wyposażona i bogata w księgozbiór biblioteka szkolna. Rozwój Liceum Ogólnokształcącego w Szydłowcu w latach 1960 – 1975 był ściśle powiązany z rozwojem społeczno - gospodarczym regionu i całego kraju. Szkoła z powodzeniem realizowała nałożony na nią obowiązek przygotowania kadr dla szybko rozwijających się różnych dziedzin życia naszego kraju. Rozwój organizacyjny szkoły uzależniony był do potrzeb tworzenia odpowiedniej ilości miejsc dla absolwentów szkół podstawowych, aby zapewnić im możliwość dalszego kształcenia się. W zależności od tego, zmieniała się na przestrzeni lat liczba oddziałów i uczniów. Systematycznemu rozwojowi od momentu powstania szkoły ulegał także personel administracyjny i usługowy. W latach 1945-1948, kiedy Miejskie Gimnazjum Prywatne mieściło się na ulicy Zamkowej nr 6, personel administracyjny i pomocniczy sekretarka i 1 woźna. Liczba personelu administracyjnego i pomocniczego wzrosła do 4 w latach 1948 – 1960,gdy Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca mieściła się w ratuszu. Z chwilą oddania do użytku nowego budynku szkolnego przy ulicy Zamkowej w 1960 roku, liczba personelu administracyjnego wzrosła do 3,a pomocniczego do 6 osób. Konieczność zatrudnienia takiej liczby personelu pomocniczego podyktowana została zwiększeniem powierzchni użytkowej szkoły.

1976 - 2000 r.
Wraz z rozwojem szkoły, osiągnięcia coraz lepsze wyniki pracy, wzrastała corocznie liczba uczniów składających egzamin dojrzałości i coraz więcej absolwentów dostawało się na studia wyższe. Wielu z nich po ukończeniu różnych szkół wróciło do Szydłowca i podjęło pracę w zakładach i instytucjach miast i okolic, zajmując często odpowiedzialne stanowiska w administracji państwowej i własnym biznesie.

Od początku swego istnienia Liceum Ogólnokształcące w Szydłowcu borykało się z ogromnymi trudnościami w doborze kadr z odpowiednimi kwalifikacjami. Ponieważ przed wojną w Szydłowcu nie było szkolnictwa średniego, nie było odpowiednio przygotowanej kadry nauczycielskiej. W pierwszych latach uczyli w szkole bardzo często nauczyciele szkół podstawowych. Z biegiem czasu zaczęli napływać do szkoły nauczyciele, którzy kończyli studia już w Polsce powojennej. Byli to nauczyciele młodzi. Tu rozpoczynali swoją pracę zawodową i praktykę pedagogiczną. Wielu z nich pozostało w szkole, ale kilku odeszło do większych ośrodków miejskich.
Obecnie pracujący nauczyciele w liceum wszyscy mają ukończone studia wyższe, kilka osób ukończyło studia podyplomowe, a dwoje nauczycieli jest specjalistami 2-stopnia w swoich przedmiotach nauczania.
O jakości pracy kadry pedagogicznej świadczą sukcesy ich uczniów. Zdobywają oni przodujące miejsca w różnych konkursach, przeglądach i zawodach.
W osiągnięciu dobrych wyników dydaktycznych pomagają nauczycielom zgromadzone w pracowniach pomoce. Niektóre z nich należałoby już jednak wymienić na nowsze, nowocześniejsze. Młodzież oczekuje na lepszy sprzęt audiowizualny.

2000-2005 r.

Na stanowisku dyrektora szkoły następuje zmiana. Za Panią mgr Wandę Skuzę zostaje powołany mgr Karol Kopycki, nauczyciel fizyki. Z Publicznego Gimnazjum w Majdowie na stanowisko wicedyrektora przechodzi mgr Marek Marcinkowski.

Szkoła w tym okresie zmienia swój wizerunek. Zostają wymienione w całym budynku okna, zmieniona zostaje elewacja zewnętrzna. Sale dydaktyczne, korytarze, pomieszczenia administracyjne zostają odnowione, stare podłogi z PCV zamienia się na „tarket”, parkiet lub terakotę. Ministerstwo w 2000 roku przekazuje 15-stanowiskową pracownię komputerową oraz 5 komputerów do biblioteki szkolnej. Ze środków własnych oraz funduszy Rady Rodziców zostają zakupione do drugiej pracowni komputery. Przybywa sprzętu audiowizualnego i multimedialnego.

Rozpoczyna się kształcenie uczniów w kierunku administracyjno-ekonomicznym. W budynku, w którym dotychczas mieściło się Liceum Ogólnokształcące przybywa Liceum Profilowane. Obie te szkoły występują w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych a od 2004 roku w Zespole Szkół Ogólnokształcących. Profile występujące w LO to: ogólny z rozszerzonym językiem angielskim, lingwistyczny, biologiczno-chemiczny, informatyczny, informatyczny z elementami europeistyki. Odbywa się nauczanie 5 języków obcych: angielskiego, francuskiego, niemieckiego, rosyjskiego, włoskiego. W szkole powstają klasy integracyjne, umożliwiające młodzieży zdobywanie wiedzy na poziomie średnim.